Venimus, vidimus, Deus vicit - Przybyliśmy, zobaczyliśmy, zwyciężył Bóg*
Bitwa pod Wiedniem uznawana jest za największą zwycięską bitwę wojsk chrześcijańskich nad armią muzułmańską. Bitwa pod Wiedniem została stoczona 12 września 1683 roku, przez połączone siły polsko-austriackie-niemieckie pod dowództwem króla Polski Jana III Sobieskiego. Zwycięstwo to zakończyło ofensywną politykę Imperium Osmańskiego względem chrześcijańskiej Europy. Niestety oprócz prestiżu nie przyniosło Polsce żadnych innych korzyści.
Na zdj.: Jan Sobieski pod Wiedniem – obraz Jana Matejki namalowany w latach 1882-1883 (pierwsze szkice w 1879), obecnie jest eksponowany w Muzeach Watykańskich (jako jedno z nielicznych polskich dzieł sztuki). BC
………………………..
*W taki sposób Jan III miał listownie oznajmić papieżowi Innocentemu XI o swoim zwycięstwie pod Wiedniem. Jednak powiedzenie to – jak się zdaje – jest znacznie starsze od Sobieskiego. W podobny sposób cesarz Karol V (1500–1558) odniósł się do zwycięstwa w bitwie pod Muhldorf w 1547 r.; powiedział wtedy: Veni, vidi, Deus vicit. – Przybyłem, zobaczyłem, zwyciężył Bóg.
Jest to trawestacja słów Gajusza Juliusza Cezara: Veni, vidi, vici. - Przybyłem, zobaczyłem, zwyciężyłem. W taki sposób miał on poinformować jednego ze swoich przyjaciół o zwycięstwie odniesionym 2 sierpnia 47 r. p.n.e. pod Zelą nad królem Farnacesem II, synem Mitrydatesa. Historycy łączą te słowa także z triumfem Cezara, odbytym w 45 r. p.n.e.
Źródło:
Anna Wojciechowska, Silva Rerum
Venimus, vidimus, Deus vicit - Przybyliśmy, zobaczyliśmy, zwyciężył Bóg
POLECAMY:
Odsiecz wiedeńska - ratunek dla chrześcijańskiej Europy