■ Od powstania (5 listopada 1997) KONSTANTYNOWSKIE POROZUMIENIE SAMORZĄDOWE (KPS) triumfowało, w latach: 1998, 2002, 2006, 2010, 2014, kolejno 5 razy w wyborach do rady miejskiej i 5 razy w wyborach burmistrza.
■ Teraz KPS powinno świętować swoje ćwierćwiecze, ale nie będąc u władzy, a nawet nie mając własnego klubu w radzie miejskiej zapewne jubileusz zbędzie milczeniem.
■ Wszystko wskazuje na to, iż w najbliższych wyborach samorządowych zbraknie już szyldu KPS.
■ Dyskretne schodzenie KPS ze sceny samorządowej zaczęło się po przegranych wyborach w roku 2018 (była to podwójna porażka: w wyborach do rady miejskiej i wyborach burmistrza). Jak doszło do tego nokdaunu? Czy nokaut jest nieunikniony? Ratunkiem może być ucieczka do przodu, czyli samorozwiązanie się stowarzyszenia KPS…

■ Pierwsze dwie istotne dla KPS daty: 5 listopada 1997, 21 stycznia 1998
   Przed 25 laty, 5 listopada 1997 roku odbyło się spotkanie przedstawicieli ośmiu ugrupowań gospodarczych, społecznych i politycznych z terenu Konstantynowa Łódzkiego, którzy postanowili – jako członkowie założyciele – utworzyć prawicowe KONSTANTYNOWSKIE POROZUMIENIE SAMORZĄDOWE. Założyciele KPS reprezentowali następujące organizacje: ♦ Konstantynowskie Porozumienie Gospodarcze ♦ Konstantynowski Klub Współpraca ♦ Stowarzyszenie Prywatnych Przedsiębiorców ♦ Ruch Odbudowy Polski (struktura miejska) ♦ Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe (struktura miejska) ♦ Komisja Zakładowa NSZZ „Solidarność" Konstilana S.A. ♦ Komisja Zakładowa NSZZ „Solidarność" Przedsiębiorstwa Elektryfikacji i Technicznej Obsługi Rolnictwa ELTOR ŁÓDŹ z/s w Konstantynowie Łódzkim ♦ Komisja Zakładowa NSZZ „Solidarność" Przedsiębiorstwa Komunalnego Gminy Konstantynów Łódzki Sp. z o.o. Te osiem ugrupowań składało się na trzy segmenty stowarzyszenia KPS: 1/ związkowy (trzy organizacje związkowe NSZZ „Solidarność”), 2/ stowarzyszeniowy (trzy stowarzyszenia), 3/ polityczny (dwie partie prawicowe).
   21 stycznia 1998 r. KPS zostało zgłoszone do Urzędu Wojewódzkiego w Łodzi do wpisu stowarzyszeń zwykłych. Jeszcze przed wyborami samorządowymi w roku 1998 współpracę z KPS podjęły cztery dalsze organizacje: ♦ Komisja Wydziałowa Emerytów i Rencistów NSZZ „Solidarność" w Konstantynowie Łódzkim ♦ Stowarzyszenie Rodzin Katolickich (struktura miejska) ♦ Niezależne Zrzeszenie Studentów (struktura miejska) ♦ Koło Przyjaciół Radia Maryja w Konstantynowie Łódzkim.
   Po kilku latach funkcjonowania KPS przeobraziło się ze stowarzyszenia zwykłego w rejestrowane (wpis do KRS: 18.09.2001).

■ We władzach KPS nie ma już nikogo z założycieli tego stowarzyszenia
   Na szefa pierwszych władz stowarzyszenia KPS wybrano ówczesnego burmistrza Konstantynowa Łódzkiego Włodzimierza Fisiaka, wówczas jeszcze związanego z prawicowym Ruchem Odbudowy Polski Jana Olszewskiego, a dopiero następnie z Platformą Obywatelską. Potem szefami KPS byli burmistrz Henryk Brzyszcz (PO) i przewodniczący rady miejskiej bezpartyjny Andrzej Owczarek.
   W tym okresie (1997-2015) sekretarzem zarządu KPS był Bernard Cichosz. Równocześnie zasiadał on we władzach NSZZ „Solidarność”, prawicowego Konstantynowskiego Klubu „Współpraca” i prawicowego ZChN (tu był we władzach wojewódzkich i krajowych). Zauważmy, że te trzy organizacje były filarami każdego z segmentów założycielskich stowarzyszenia KPS. Przypomnijmy, że były to segmenty: związkowy, stowarzyszeniowy i polityczny. Dobrze zorientowani konstantynowscy samorządowcy dostrzegali, jakie to wówczas miało znaczenie na kierunek działań KPS. Jednak 7 lutego 2015 wieloletni sekretarz KPS Bernard Cichosz, jeden z założycieli tego stowarzyszenia, zdeklarowany przeciwnik Platformy Obywatelskiej niespodziewanie nie tylko zrezygnował ze swojej funkcji w KPS, ale również wystąpił w ogóle ze stowarzyszenia KPS. To znów istotna dla KPS data zdarzenia, które niejako zamyka okres zwycięskich wyborów (11 października 1998, 27 października 2002, 12 listopada 2006, 21 listopada 2010, 16/30 listopada 2014) i otwiera czas porażek (21 października 2018).
   Teraz szefem KPS jest znów Henryk Brzyszcz (PO). We władzach, po raz pierwszy, zabrakło Andrzeja Owczarka, który przez lata stał na czele stowarzyszenia i nie ma też już nikogo z założycieli, którzy stanowili pierwszy skład zarządu i komisji rewizyjnej, chociaż kilku założycieli jest aktywnych społecznie i zawodowo.

■ Za sprawą KPS nasze miasto stało się „enklawą prawicy w opanowanym w znacznym stopniu przez lewicę województwie łódzkim”. W roku 1998… A co stało się POtem?
   Do pierwszego swojego sprawdzianu wyborczego KPS wystartowało w roku 1998, jako reprezentant niemal całej konstantynowskiej prawicy. Zdobyło 18 z 24 mandatów. Przez 20 lat od powstania KPS wygrywało wszystkie wybory do konstantynowskiego samorządu. Komitet wyborczy KPS triumfował 5 razy w wyborach do rady miejskiej (zawsze zdobywając bezwzględną większość mandatów) oraz 5 razy w wyborach burmistrza, w tym 4 razy w wyborach bezpośrednich).
   30 października 1998 ogólnopolski dziennik „Rzeczpospolita" w dużym artykule omawiającym pierwsze sesje nowych rad miejskich podkreślił: „Burmistrzem Konstantynowa Łódzkiego został ponownie Włodzimierz Fisiak, reprezentujący prawicowe Konstantynowskie Porozumienie Samorządowe. <Konstantynów Łódzki> /.../, satelickie miasto Łodzi to enklawa prawicy w opanowanym w znacznym stopniu przez lewicę województwie łódzkim.".
   Tu trzeba wspomnieć o współczesnej politycznej „pracy u podstaw” rozpoczętej – już w latach osiemdziesiątych – przez konstantynowian działających w podziemnych strukturach NSZZ „Solidarność”.
Ta „praca organiczna” była wespół kontynuowana – na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych – przez konstantynowskich liderów powstającego wówczas Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego (śp. Anna Sasko, Grzegorz Lobka, Bernard Cichosz). Wspomniani liderzy ZChN to późniejsi główni inicjatorzy powołania KPS. Pomysł na „pracę u podstaw” przekazał niżej podpisanemu śp. Jarosław Daszkiewicz, założyciel łódzkiego Klubu Inteligencji Katolickiej. Zaproponował on powołanie w Konstantynowie oddziału tegoż KIK. Efekty pojawiły się już w pierwszych wyborach, w roku 1990, kiedy jeszcze niezjednoczona prawica zdominowała radę miejską. W tych wyborach, jeszcze pod szyldem Konstantynowskiego Porozumienia Wyborczego (KPW), 9 mandatów uzyskali kandydaci popierani przez Klub Inteligencji Katolickiej, a 3 – przez ZChN.
   W latach 1998, 2002, 2006, 2010 i 2014 KPS wygrało wybory do rady zdobywając bezwzględną większość mandatów. Wygrywając pierwszy sprawdzian wyborczy do rady miejskiej w roku 1998 KPS nie miało problemu z wyborem zarządu miasta (przez radę), na czele którego stanął reprezentujący KPS burmistrz. Bezpośrednie już wybory burmistrza, w latach 2002, 2006 i 2010 wygrywał, w pierwszym głosowaniu, kandydat komitetu wyborczego KPS. Dopiero w roku 2014 reprezentant stowarzyszenia KPS do objęcia fotela burmistrza potrzebował drugiej tury głosowania. Wybory z udziałem KPS to najpierw 10 zwycięstw i dopiero ostatnio 2 porażki. Pierwsze przegrane wybory KPS odnotowało w roku 2018 i od razu była to porażka podwójna. Wtedy zaczęło się dyskretne schodzenie stowarzyszenia KPS ze sceny samorządowej.

■ 20 lat bez porażki, ale szyld partyjny narzucany przez PO od razu pogrążał KPS
   Apartyjne KPS, zgodnie z wolą inicjatorów jego powołania, miało skupiać siły szeroko rozumianej prawicy. Podkreślamy, że powstało ono z inicjatywy trzech stowarzyszeń i trzech komisji zakładowych NSZZ „Solidarność” oraz struktur miejskich dwóch partii prawicowych Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego oraz Ruchu Odbudowy Polski. KPS z tymi partiami nie było w ogóle kojarzone, chociaż niezmieniający barw partyjnych reprezentant ZChN był tam, przez wiele lat (1997-2015), sekretarzem zarządu praktycznie odpowiedzialnym za wszelkie poczynania stowarzyszenia.
   Stowarzyszenie KPS zaczęto kojarzyć z Platformą Obywatelską dopiero, gdy przeniosła się tam liczna grupa konstantynowskich członków ROP Jana Olszewskiego. Wówczas jeszcze PO można było uważać za partię zdecydowanie prawicową (patrz tzw. Deklaracja Krakowska z 18.05.2003). Przegranie przez PO wyborów parlamentarnych w 2005 rozpoczęło jej kilkunastoletni kurs na lewicowość, dziś już nieskrywaną.
   Zauważmy, że KPS zaistniało w życiu publicznym przed Prawem i Sprawiedliwością (PiS powstało 29 maja 2001) i Platformą Obywatelską (PO została założona, jako stowarzyszenie, 24 stycznia 2001, a jako partia polityczna została zarejestrowana 5 marca 2002).
   Przez niemal 20 lat KPS zachowywało swoją apartyjność dopóki grupowało wpływowych zwolenników obu tych najsilniejszych partii (PiS, PO).
   Wprawdzie apartyjność KPS miała coraz mniejszy zakres, ale stowarzyszenie uzyskiwało poparcie większości konstantynowian. W ciągu 20 lat istnienia KPS triumfowało 5 razy w wyborach do rady miejskiej oraz 5 razy w wyborach burmistrza. Szyld partyjny narzucany przez PO stopniowo pogrążał KPS. Najlepiej to widać po malejącej procentowej zdobyczy mandatów dla KPS w radzie miejskiej, która w pierwszych wyborach KPS wyniosła 75,00% (1998 r.) i 86,67% (2002 r.) i potem płynnie spadała do 33,33% w ostatnich.
Wyniki wyborów z udziałem KPS:
♦ 1998: 18 mandatów na 24 to 75,00%, kandydat KPS zostaje wybrany burmistrzem przez Zarząd Miasta (wybory pośrednie);
♦ 2002: 13 mandatów na 15 to 86,67%, kandydat KPS burmistrzem po I turze (53,31% głosów, startowało 6 kandydatów);
♦ 2006: 12 mandatów na 15 to 80,00%, kandydat KPS burmistrzem po I turze (57,92% głosów, starowało 3 kandydatów);
♦ 2010: 9 mandatów na 15 to 60,00%, kandydat KPS burmistrzem po I turze (56,55% głosów, startowało 2 kandydatów)
♦ 2014: 8 mandatów na 15 to 53,33%, kandydat KPS burmistrzem po II turze (54,65% głosów, startowało 3 kandydatów);
♦ 2018: 5 mandatów na 15 to 33,33%, kandydat KPS przegrywa w I turze (39,45% głosów, startowało 2 kandydatów);
   Powyższe dane dokumentują skutki polityki PO. W naszym mieście, podobnie zresztą jak w całym kraju, PO popełnia błędy polityczne dostrzegane przez niemal każdego, kto potrafił sam oceniać rzeczywistość. PO nie rozumie powodów wzrostu poparcia dla PiS, które jesienią 2015 roku (25 października) – po ośmiu latach przerwy – znów zdobyło większość mandatów w sejmie i senacie. Tu warto nawiązać do faktu z 7 lutego 2015 (to ponad pół roku przed wyborami parlamentarnymi zwycięskimi dla PiS). Wtedy KPS opuścił wieloletni sekretarz tego stowarzyszenia zdecydowanie przeciwny błędnej drodze KPS, wytyczanej stowarzyszeniu przez konstantynowskich członków PO. Internautom zdziwionym wystąpieniem z KPS sekretarz odpowiedział sam krótkim komentarzem: mądrej głowie dość dwie słowie. Z czasem KPS zupełnie zaniechało prób podjęcia współpracy ze strukturami miejskimi PiS oraz „oczyściło się” z jakichkolwiek wewnętrznych wpływów zwolenników PiS. Pogodziło się z otwartym narzucaniem sobie szyldu partyjnego przez PO nie tylko w bieżącej działalności stowarzyszenia, ale również – i może przede wszystkim – w wyborach samorządowych.
   Kandydat KPS w wyborach burmistrza na ostatnią, bieżącą kadencję otrzymał od swojej partii (wówczas należał do PO) „pocałunek śmierci” (opisaliśmy to w numerze 701/702 w artykule Platforma Obywatelska pogrążyła KPS, który w Sieci został umieszczony 2018-10-04).
   W roku 2018 otwarte poparcie partii PO zaszkodziło kandydatowi KPS na burmistrza. Wyraźnie przegrał wybory. Równocześnie KPS przegrało też wybory do rady miejskiej. Wprawdzie zdobyło 5 mandatów radnego, ale nie powołało nawet swojego klubu. Z tej piątki Małgorzata Matyjak i Radosław Radwański (członek PO) szybko znaleźli sobie miejsce w gronie zwolenników pogromców KPS. Aneta Malczewska i Sławomir Młynarczyk (dziś w PO) szukali własnej drogi. Wspólnie z Michałem Szymczakiem (startował z listy własnego komitetu) utworzyli opozycyjny klub radnych, który jednak już się rozwiązał (28.03.2022), po opuszczeniu klubu przez M. Szymczaka. Z tej piątki radnych pozostał osamotniony Robert Bujnowicz (członek PO).
   Teraz (od 5.11.2022 do 21.01.2023) KPS powinno świętować swoje ćwierćwiecze, ale nie będąc u władzy, a nawet nie mając nawet własnego klubu w radzie miejskiej zapewne zbędzie jubileusz milczeniem.
   Pocałunek śmierci, na razie, doprowadził KPS do nokdaunu. Nokaut jest już niemal nieunikniony. Ratunkiem dla KPS może być ucieczka do przodu, czyli samorozwiązanie. Czy nastąpi to jeszcze przed najbliższymi wyborami samorządowymi? Dopełnienie formalności koniecznych do samorozwiązania wymaga nieco aktywności, do której potrzeba cokolwiek przedsiębiorczości. I czasu.
   Prędzej czy później, ale KPS skorzysta z ucieczki do przodu. Tak czy inaczej wszystko wskazuje na to, iż w tych najbliższych wyborach samorządowych zbraknie już szyldu KPS. Czy, pod partyjnym szyldem PO, stowarzyszenie ma inne wyjście?
Bernard Cichosz

POLECAMY:
2021-12-15 Uczciwość i realizm – to były wyznaczniki aktywności politycznej Jarosława Daszkiewicza
Deklaracja Ideowa PO, Deklaracja Krakowska, Plan Rządzenia. Przypominamy korzenie Platformy Obywatelskiej