<GALERIA ARKADIUSZA GACPARSKIEGO>

■ Przed 10 laty (14 kwietnia 2013) zmarł Arkadiusz Gacparski, rysownik, karykaturzysta, scenograf teatralny, ilustrator książek. Wydawnictwo Bernard Cichosz współpracowało ze znakomitym karykaturzystą przez ponad 20 lat. Publikowaliśmy jego niezastąpione rysunki. Po śmierci Arkadiusza Gacparskiego zamieściliśmy kilka tekstów przybliżających jego twórczość. Poniżej te materiały scalone i uzupełnione nową treścią.

Wydawnictwo Bernard Cichosz
miało zaszczyt współpracować
z Arkadiuszem Gacparskim
przez ponad dwie dekady.
Znakomity karykaturzysta
tworzył dla nas i z nami,
Karykatura naczelnego,
jako motorniczego
tramwaju 43bis
to jego dzieło.

♦ Znakomity karykaturzysta Arkadiusz Gacparski zmarł przed 10 laty
   Arkadiusz Gacparski, rysownik i karykaturzysta, scenograf związany z teatrami szczecińskimi, zmarł po długiej chorobie, w Szczecinie w nocy z 13 na 14 kwietnia 2013 r. Miał 51 lat.
Liczne scenografie teatralne autorstwa Arkadiusza Gacparskiego – pełne barwnych elementów, ciekawych rozwiązań technicznych i dowcipnych „gagów"– stanowią olbrzymi atut przedstawień szczecińskich, zielonogórskich, warszawskich i poznańskich.
Znany autor licznych plakatów, portretów, rysunków satyrycznych, a nade wszystko znakomitych karykatur tworzących swoisty gabinet osobliwości. Był członkiem Stowarzyszenia Polskich Artystów Karykatury oraz Stowarzyszenia Polskich Artystów Malarzy i Grafików
   Twórca interesował się też polityką, był związany ze środowiskami prawicowymi. Jego karykatura ukazuje precyzyjnie wnętrze polityka, komentuje w pełni sytuację.

♦ W Szczecinie nie czuł się rozpieszczany, ale kibice Pogoni go uwielbiali
   W odręcznym liście z 13 czerwca 1995 Arek pisał do mnie m.in.: Nie jestem rozpieszczany w Szczecinie, choćby ze względu na moje otwarte i ostentacyjne poglądy konserwatywne. Arkadiusz Gacparski przez lata rysował karykatury piłkarzy Pogoni Szczecin. Kibicom pomagał tworzyć sektorówki. Razem z kibicami i piłkarzami byli jednością. Sportowy serwis kibiców Pogoni Szczecin Portowa Duma, nazywa Gacparskiego ARTYSTĄ POGONI.
Teraz częstym gościem trybun stadionu klubowego bywa wdowa po Arku Iwona (aktorka, autorka książek, dziennikarka, publicystka, prezenterka, autorka filmów dokumentalnych, z wykształcenia magister sztuki, absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu).

♦ Twórca zaszczycał media Wydawnictwa Bernard Cichosz swoimi rysunkami
   Arkadiusz Gacparski współpracował z mediami Wydawnictwa Bernard Cichosz przez ponad 20 lat. Tworzył dla nas i z nami. Wspólną pracą Arkadiusza Gacparskiego i Bernarda Cichosza jest nasz firmowy rysunek (tramwajarz biegnący po gazetę do kiosku z okrzykiem BEZ „43BIS” ANI RUSZ!). Arek wykonał grafikę na podstawie pomysłu redaktora naczelnego. Elementy firmowego rysunku tramwajarza posłużyły redakcji do opracowania winiety dziennika internetowego „43bis” (www.43bis.media.pl).
Twórca rysował także nas. Na dwudziestolecie „Wiadomości 43bis” zrobił świetną karykaturę redaktora naczelnego. Inspiracją było przesłane mu zdjęcie. Ten rysunek został zaprezentowany na okładce jubileuszowego numeru „Wiadomości -43bis” (30 listopada / 13 grudnia 2009, nr 489/490). Rysunek naczelnego jako motorniczego tramwaju 43bis jest, od lat, graficznym znakiem rozpoznawczym felietonów Bernarda Cichosza w rubryce Zasłyszane w Kansas.
   W roku 1995 wrześniowy numer „Suplementu 43bis” w całości (4 strony) był poświęcony twórczości Arkadiusza Gacparskiego (GALERIA ARKADIUSZA GACPARSKIEGO). Arek przez lata zaszczycał swoimi rysunkami łamy czasopism wydawanych przez Bernarda Cichosza. To, że jego rysunki znalazły się w naszej prasie jest niewątpliwie sukcesem prowincjonalnych tytułów. Konstantynowskie pisma wielokrotnie korzystały i korzystają z jego ołówkowej satyry politycznej. Arek wyraził bezinteresowną zgodę na zamieszczanie jego rysunków w „43bis”. Jego gest przed zawsze pozostanie w naszej pamięci. Dla konstantynowskiej prasy ma to ogromne znaczenie.

♦ Łączyła nas, jak to określał Arek, słuszna sprawa. Miał na myśli pracę dla Polski
   Nawiązanie współpracy pomiędzy Wydawnictwem Bernard Cichosz i Arkadiuszem Gacparskim nie było przypadkowe. Jego komentarze lepiej wyrażają to, czego nie potrafiłoby wyrazić nasze pióro. Jego satyra polityczna wyraża, bliskie nam, konserwatywne i otwarte poglądy. Łączyła nas, jak to określał Arek, słuszna sprawa. Miał na myśli pracę dla Polski. W redakcyjnym archiwum pozostał cenny dokument, wspomniany odręczny list z 13 czerwca 1995. Arek zakończył ten list charakterystycznym sformułowaniem: Życzę powodzenia w słusznej sprawie.
   W 1995 roku, za jego osiągnięcia artystyczne i za 5 lat bezinteresownego podnoszenia poziomu „Wiadomości-43bis" Arkadiusz Gacparski otrzymał nagrodę honorową „Suplementu-43bis", przyznawaną za działalność kulturalną związaną z naszym miastem (nie było jeszcze wtedy miesięcznika „Ex Libris 43bis”, który potem przejął przyznawanie tego typu nagród, m,in, za zwycięstwa w naszych konkursach poetyckich).
   Znakomity karykaturzysta został, pośmiertnie, wyróżniony nagrodą PRO BENE FACTIS (Pro bene factis debemus maximas grates memoriamque Za dobre czyny należą się najwyższe podziękowania i pamięć) – za bezinteresowne wspieranie konstantynowskich mediów swoimi pracami rysunkowymi. Nastąpiło to podczas obchodów jubileuszu dwudziestopięciolecia redakcji „WIADOMOSCI - 43bis” (2 marca 2015, Hotel Kacperski w Konstantynowie Łódzkim).
PRO BENE FACTIS to nagroda przyznawana pośmiertnie – przez redakcję „Wiadomości - 43bis” – osobom, które godną pracą w słusznej sprawie były związane z Konstantynowem Łódzkim lub jego mieszkańcami. Redaktor naczelny „Wiadomości – 43bis” jest zobowiązany do popularyzacji dokonań osób uhonorowanych nagrodą.

Bernard Cichosz
Zdjęcie Artysty pochodzi z Jego nieistniejącej strony.
………………..
   ♦ Na jedynej, za życia Arkadiusza Gacparskiego, jego oficjalnej stronie (www.gacparski.szczecin.art.pl/), dziś już nieistniejącej, znajdował się poniższy biogram twórcy.
Arkadiusz Gacparski to rodowity szczecinianin, znany autor licznych plakatów, scenografii teatralnych, portretów, rysunków satyrycznych, a nade wszystko znakomitych karykatur tworzących od prawie dwudziestu lat swoisty gabinet osobliwości. Członek Stowarzyszenia Polskich Artystów Karykatury oraz Stowarzyszenia Polskich Artystów Malarzy i Grafików rozpoczął pracę twórczą od publikacji w „Polityce" i „Szpilkach" by przewijać się później przez strony: „Głosu Szczecińskiego", „Kuriera Szczecińskiego" „Dziennika Poznańskiego", „Tygodnika Poznaniak", „Wielkopolanina". Współtworzył „Piwnicę przy Krypcie", współorganizował przez wiele lat słynne szczecińskie „Dymnalia", autor wielu wystaw indywidualnych w Polsce i za granicą. Najważniejsze z nich to: „Polska satyra polityczna 1980-1990" (stała się w ciągu dwóch lat objazdową w Europie), wystawa w Galerii Pałacowej Pałacu Opatów Muzeum Narodowego w Gdańsku, w witrynie karykaturzystów w Poznaniu oraz we Francji - w paryskim SKK - Paryż XVII metro Villier i w Międzynarodowym Salonie Rysowniczym w Saint-Just-Le Martel. Zdobywca Nagrody Wojewody Miasta Szczecina za działalność twórczą i upowszechnianie kultury Ziemi Szczecińskiej ukochał Muzę teatru, która zajmowała w Jego twórczości znamienne miejsce. Liczne scenografie teatralne autorstwa Arkadiusza Gacparskiego - pełne barwnych elementów, ciekawych rozwiązań technicznych i dowcipnych „gagów"- stanowią olbrzymi atut przedstawień szczecińskich, zielonogórskich, warszawskich i poznańskich. Wśród nich wymienić należy między innymi: „Jaskinię filozofów" Herberta, „Serenadę" Mrożka, „Opowiem ci o Ester" Hłasko, „Czego nie widać" M. Frayn.

   ♦ Teraz życiorys Arkadiusza Gacparskiego (1962-2013) – rysownika, karykaturzysty, scenografa teatralnego, ilustratora książek (zawierający inne cenne informacje) możemy znaleźć na portalu Encyklopedia Pomorza Zachodniego – pomeranica. pl (http://pomeranica.pl/index.php?title=Arkadiusz_Gacparski). Ten portal to wspólny projekt Książnicy Pomorskiej i Fundacji sedina.pl.
Arkadiusz Gacparski urodził się 25 czerwca 1962 roku w Szczecinie. Był synem Edmunda i Lucyny z d. Rożdżestwińskiej. W 1983 roku ukończył renomowane Liceum Plastyczne o specjalności wystawiennictwo, w którym jego nauczycielami i mistrzami byli znakomici artyści Guido Reck, Edmund Witkowski i Antoni Wróbel.
W twórczości rysownika teatr i plastyka były nierozłączne. Z teatrem związał się w 1983 roku, realizując scenografię do spektaklu Jaskinia filozofów Zbigniewa Herberta w reż. Sylwestra Woronieckiego w szczecińskim Teatrze Krypta. Zafascynowany kabaretem, w latach osiemdziesiątych współpracował z krakowską Piwnicą pod Baranami podczas organizacji festiwalu „Dymny żongler dwusturęki” w szczecińskim Zamku Książąt Pomorskich. W Teatrze Krypta od 1991 roku współorganizował słynne „Dymnalia”, poświęcone twórczości Wiesława Dymnego. Współtworzył Kabaret Piwnica przy Krypcie.
Jako satyryk zadebiutował w 1985 roku na łamach „Polityki”. Później swoje rysunki i karykatury zamieszczał w prasie lokalnej - „Głosie Szczecińskim”, „Kurierze Szczecińskim” (stała rubryka „Głowy i główki”) , „Morzu i Ziemi”, „Solidarności '80”, a także w prasie ogólnopolskiej - w „Szpilkach”, „Najwyższym Czasie”, „Dzienniku Poznańskim”, „Tygodniku Poznaniak”, „Wielkopolaninie”. Był także ilustratorem książek dla dzieci. Od 2006 roku współpracował z wydawnictwem Wektory z Bielan Wrocławskich, dla którego zilustrował książki Natalii Dueholm, Mariusza Dyszczyńskiego i Tomasza Serwatki.
Współtworzył Kronikę Miasta Szczecina, wydawaną przez Archiwum Państwowe. W ciągu kilkunastu lat stworzył rysunkową galerię znanych postaci Szczecina i Pomorza Zachodniego - ludzi kultury, naukowców, sportowców, włodarzy miast, m.in. był autorem karykatur solistów szczecińskiej Opery. Portretował także wybitne postaci polskiej kultury i polityki. Tworzył także plakaty teatralne. Współpracował ze szczecińskim Ośrodkiem Telewizyjnym przy edukacyjnych programach Nie udawaj Greka, Zwolnij w sieci i Po sukces do Unii.
Był członkiem Stowarzyszenia Polskich Artystów Karykatury oraz Stowarzyszenia Polskich Artystów Malarzy i Grafików.
Jego żona Iwona jest aktorką, absolwentką Wydziału Lalkarskiego wrocławskiego oddziału krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej.
Zmarł w Szczecinie 14 kwietnia 2013 roku po długiej i ciężkiej chorobie. Został pochowany 18 kwietnia na Cmentarzu Centralnym (kw. 92A-5-5).

<Aktualizacja: 2023-04-17>